باید فراموشت کنم من می توانم ! می شود ! آرام تلقین می کنم کنم حالم ، نه ، اصلا خوب نیست ....تا بعد، بهتر می شود .... فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم من می پذیرم رفته ای و بر نمی گردی همین ! خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم کم کم ز یادم می روی این روزگار و رسم اوست ! این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم
دل من باز گریست به چه میخندی تو...؟ به مفهوم غم انگیز جدایی..!؟ به چه میخندی تو...؟ به شکسته دل من یا به پیروزیه خویش..!؟ به چه میخندی تو...؟ به نگاهم که چه مستانه تورا باور کرد..!؟ یا به افسونگری چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد..!؟ به چه میخندی تو...؟ به دل ساده ی من میخندی که دگر تا به ابد نیز به فکر خود نیست..!؟ خنده دار است بخند... بخند... بخند..... چقدر حرف هست و من فقط سکوت میکنم شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم
لحظه هایم را فقط با یاد تو سر میکنم،خستگیهای دلم را ثبت دفتر میکنم،
در خزان دوریت ای نوگل زیبای عشق،من شقایق های دل را بی تو پر پر میکنم ساعتها را بگذارید بخوابند، بیهوده زیستن را نیاز به شمارش نیست.... منصفانه جدا می شویم ... تو برای خودت زندگی میکنی ... من برای خودم می میرم ...!!
در جلسه امتحان عشق من ماندم و یک برگه سفید! یک دنیا حرف ناگفتنی و یک بغل تنهایی و دلتنگی... درد دل من در این کاغذ کوچک جا نمی شود! در این سکوت بغض آلود قطره کوچکی حوس سرسره بازی می کند! و برگه سفیدم عاشقانه قطره را در آغوش می کشد! عشق تو نوشتنی نیست بانو... در برگه ام کنار آن قطره یک قلب کوچک می کشم! وقت تمام است برگه ها بالا... چنان دلگیرم از دنیا که خود را هم نمی خواهم به این زخم دل خونین مرهم نمی خواهم همه نامهربانانند در این دنیای پر از تذویر چنین شد حاصل عمرم... که جز مرگم نمی خواهم...
قلب من باز ترک خورد و شکست
باز هنگام سفر بود
و من از چشمانت می خواندم
که به آسانی از این شهر سفر خواهی کرد
و از این عشق گذر خواهی کرد
و نخواهی فهمید....
بی تو این باغ پر از پاییز است...!
آمدنت را سکوت کردم.
داشتنت را سکوت کردم.
رفتنت را سکوت کردم.
انتظار بازگشتت را هم.....
حالا نوبت توست...
باید در سکوت به تماشا بنشینی
سوختنم را
خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم
در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم
و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد
و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد
چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟
چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟
خداحافظ ، تو ای همپای شب های غزل خوانی
خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی
خداحافظ ، بدون تو گمان کردی که می مانم
خداحافظ ، بدون من یقین دارم که می مانی !!!
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت